Dut Ağacının Gölgesinde - Şiir

Esen rüzgar ve sıcak bir hava,
Sapsarı olmuş buğday sapları,
Uzaklara bakınca görülen serap,
Bulutsuz, masmavi bir hava.

Manzara böyle iken;
Koştum bir dut ağacının gölgesine.
Öyle bir gölge ki,
Yanında akan küçük bir dere,
Ve çıkardığı sesle kulağa nağme olan.
Gövdesi kalın bir ağaç ve yaprakları geniş
Uzandım o ağacın gölgesine ve hayallere daldım
Sessizlik katığımdı benim.
Hayallerim de ekmeğim.
Gölge moralim.
Akan dere, içimdeki hareket..

Temiz insanlığı düşündüm sürekli, 
Dut ağacının yaptığı iyiliği bir de. 
Akan derenin nağmeli sesini dinledim. 
Uzaklara baktım serab, insanlar gibi...
Yüreğime baktım kanamış, hep harab,
Yine de hep temiz insanlığı hayal ettim.

Kalbe ok gibi saplanan sözler yok bu gölgede..
Hemmaz ve lemmazlar yok..
Tatlı bir serinlik var sadece kalbe şifa veren, 
Tatlı bir gölgelik var cenneti hatırlatan
Siz de görürseniz bir dut ağacı
Oturun gölgesine, uzanın..
Temiz insanlığı hayal edin..
**
27.08.2017