Resul-i Ekrem’in (SAV) vefatından kısa bir süre sonra “Kur’an karşısında hadislerin konumu” ve“hadislerin sıhhati” meselesinden kaynaklandığına inandığım İMANIN ŞARTLARI ile ilgili tartışmaların hayırlara vesile olacağını ümid ediyorum.
Kur'an'ın, Yahudi ve Hıristiyan teolojisindeki çarpıtma, tahrif, reform gibi handikapları yaşamamış olması ciddi bir avantaj olsa da Müslüman âlimlerin özellikle kelami konularda anlaşamayacakları 14 asırlık tecrübeyle sabittir.
İslam dünyası dini pek çok konuda Resul-i Ekrem’in (SAV) vefatından hemen sonra“metinlerin doğası gereği” yorumlama farklılıklarından kaynaklanan tartışmalara sahne olmuştur. Ama metinlerden kaynaklanmayan tartışmalar çok daha hararetliydi. Uzun süre Kur’an’ın Mushaf halinde çoğaltılamayışı, dolayısıyla “din”i bilgi ile iştigal edenlerin ayetler üzerinde derin tefekküre imkân bulamayışı, insanların her türlü inanç ve alışkanlıklarıyla birlikte kitleler halinde Müslümanlığı kabul etmesi ve bunlar için dinin kolaylaştırılmasından dolayı oluşan dualite, okur-yazar sayısının azlığı, kültürel farklılıklar, diğer din ve kültürlerden etkilenme gibi değişkenler dini tartışmalara çeşitlilik kazandırdığı gibi sertlik de katmıştır.*
Öteden beri hayatın içinde hadislerin Kur’an’dan daha çok ön plana çık(artıl)ması sorunsalının yaşandığı bir gerçek. Bunun çeşitli sebepleri var.
