"Ana"okulundan dönen kız annesinin çalıştığı geldi ve odaya doğru yöneldi...
Kızını gören anne: "Gel kızım" dedi.
Kız, suratı asık bir şekilde birkaç adım attı ve uzaktan öylece baktı annesine...
Anne bir daha seslendi: "Gel kızım yanıma" dedi.
Akşama kadar "ana"okulunda olan yavrucağız sitemkar ve hafif kızgın bir edayla:
"ANNE BUGÜN SENİ ÇOK ÖZLEDİM" dedi ve çıktı odadan...
Orda bulunan bizler de bu manzara karşısında çok etkilendik.
**
Bize göre yarım günlük olan ayrılık, o yavruya göre acaba ne kadardır?
Çocuklarımızı adeta kendi ellerimizle "vildanen şiba" yapıyoruz. Yani kıyametin dehşetini gören çocukların ak saçlı hale gelmesini ifade eden bir ibare...
Çocukların anneye bağlı olduğu yıllarda onlardan kısa süre bile olsa ayrı kalması adeta kıyametin dehşetini yaşaması gibi bir şey çocuğun zihninde... Bu manzara karşısında onu anladık.
Öyle ki o kız çocuğu anneden yarım gün ayrı kaldığı halde "Bugün Seni Çok Özledim" diyor.... Aslında diğer günler de öyle ama demek ki bugün patladı kızcağız...
**
Çocuk marka ile değil SEVGİ ile büyür.
**
Anne baba, çocuğunu eğitim için bir yerlere gönderse de sevgiyi asla ihmal etmemeli...
SelamunAleyküm, yorum birazcık da olsa abartı değil mi?
YanıtlaSilFakat sevgiye olan ihtiyaç kısmına kesinlikle katılıyorum lakin kıyamet benzetmesi biraz abartılı geldi,
Hatırlatma için çok teşekkürler..
Aleykum selam.
YanıtlaSilHaklı olabilirsiniz. Ancak o manzarayı bizat müşahade ettiğimiz için galiba öyle değerlendirdik.