Çocukluk yıllarımın geçtiği sokaklar
Sizi ne kadar da özlemişim
Sizi ne kadar da özlettiler....
Soğuk havalarda oynardık, üzerinizde
Çamurluydunuz ve ayakkabılarımızın içi hep su dolardı... yorulurduk...
Eve geldiğimde annecağızım sobayı yakmış olurdu..
İliklerimize kadar ısınırdık sobalı odada
Doyamazdık ama, sokaklarda oynamaya
Ve pencereden yine çamurlu sokaklara bakardık
Güneş yeniden çıkınca biz de tekrar çıkacaktık sokaklara....
Yer yer çukurlar vardı üzerinizde ve içi su dolu
İlerden gelen arabaya gözümüzü dikerdik
İçi su dolu çukurlara girip suyu sıçratacaklar mı diye...
Aynen beklediğimiz gibi olurdu..
Neler yaşamadık ki sokaklarda?...
Üstümüz kirleniyordu ama yüreğimiz temizdi.
Bugünleri hiç sormayın ey sokaklar...
Bugün elbiselerimiz temiz belki ama ya yüreklerimiz?
Yıpranan yüreklerimiz...
Bugünü sormayın ey sokaklar, sormayın...
Bugün ayakkabılarımızın içi su dolmuyor belki, ama yüreklerimiz cahiller tarafından kahır doluyor.
Gafiller acıtıyor kalbimizi.
Dost dediklerimiz yüreklerimizi yakıyor
İnsan dediklerimiz beşerce vahşileşiyor..
Toprak artık yok hep beton var..
Yollarda çukur yok, yok ama..
Artık evden sokaklara bakan çocuklar da yok.
Dedim ya başta
Özlettirdiler sizi
Yetişkin çağımız yenik düştü
Çocukluk yıllarımızın çukurlu sokakları galip geldi...
16.02.2018 -
Mustafa Tosun