Avamın bir özelliğini tespit ettim.
Avamı avam yapan şey, kendisinin ve çevresindeki muhatapların gelişip ürün ortaya koyabilecegine inanmamasıdır.. (kabul edememesidir, yakıştıramamasıdır)
Kendisine inanmaması kendisini bağlar.. Ama çevresindeki muhatapların gelişip ürün ortaya koyabilecegine de inanmaması ise toplumu çökertecek bir durumdur.. Berbat bir ruh halidir bu.. Kirli duygular üretir sürekli...
Bunun ilk tedavisi şu olabilir: Muhatabınızı herhangi bir gelişimi durumunda TAKDİR etmek, gerilemesi durumunda da motivasyon anlamında TENKİD etmek... Genelde avam şöyle yapar: Muhatabının gelişimi anında tenkid eder, gerilemesi anında ise susar. Muhatabını uyarmaz. Çünkü kendisi başta olmak üzere muhatabına ilerlemeyi yakıştıramaz. Gerilemesini de normal görür.
***
