Yaşayanın bugün anlattığı bir olay.
UMUT
- İki kişi cami inşaatına yardım için esnafları geziyormuş. Tabi tanıdık bildik esnaflara gidecekler. Birkaç verme umudu taşıdıkları (mesela namaz kılan) kişilere gitmişler alamamışlar. Sonradan alevi olduğunu bildiği bir esnafa da gitmişler. Hatta o zaman Ramazan ve alevi vatandaş yemeğini yiyor. Bu iki kişi yine de girmiş ve "cami için para topluyoruz" demişler. Alevi vatandaş şöyle karşılık vermiş:
- Şu Ramazanda yemek yiyen birinden yardım isteme umudunuz var mı ki, para istiyorsunuz?
O iki arkadaştan biri şunu demiş:
- Sen de Allah'ın kulusun. Neden umudumuz olmasın?
Bu cevaptan sonra alevi esnaf arkadaşları bir miktar katkı sunmuş...
*
Bunu dinledikten sonra tebrik ettim o iki arkadaşı. Ön yargı ile yaklaşıp hiç yaklaşmayalım demediniz veya oruç tutmadığı için kınama moduna girmediniz. Umutlu olduğunuzu söylemeniz harika...
Evet alemlerin Rabbi olan Allah'ın tüm kullarına karşı hidayet açısından umudumuzu asla kaybetmemeliyiz...
(bu sosyolojik olayın umut kısmına odaklandım ben, tabi herkes kendi mizacına ve ön yargısına göre farklı da yaklaşabilir. Bakalım)
