Meryem'in Babası Sohbetten Dönünce - Kısa Hikaye

 Zil çalıyordu. Meryem kapıya doğru yöneldi.

Babasıydı kapıdaki, "esselamu aleykum can kızım", dedi babası.

Meryem de "ve aleykumselam can babam" deyip sarıldı babasına.

"Baba geciktin biraz sanki" dedi Meryem..

-- Kızım tefsir dersi uzun sürdü.

-- Biz de yarın annemle gideceğiz inşaallah baba.

-- "Hımm öyle mi", dedi babası, "Ama sizinki kesin uzun sürer kızım". "Neden?" diye sordu Meryem.

Babası latifeli bir eda ile,

-- E kizim anla iste kadınlar bi basladı mı durdurabilene aşk olsun.. Fizilalden girerler o perdenin metresi ne kadardı'dan çıkarlar.

Annesi bunu duyunca öksürdü biraz:

-- Biz hayatın içinden de konuşuruz, ortamımız samimileşir ve sıcak bir ortam olur. Bu daha gerçekçi bir ders ortamı, dedi annesi. Hem siz de ya siyaset ya araba konuşursunuz.

-- Tamam hanim tamam bir şey demedim bilseydim duydugunu kısık sesle yapardım latifemi..

Ama Allah'a şükürler olsun kadınlar da erkekler de artık vahiyle ilgileniyor bu beni çok mutlu ediyor.

-- Haklısın Can dedi annesi, eşine. Kızların ayetleri can kulağıyla dinlemesi harika bir şey.

-- Meryemim de dinliyor mu peki, deyip kızına baktı babası.

-- Oradaki herkes Meryem'in Kur'an'a olan ilgisine hayran maşaallah.

Bunu duyan babası kızının alnından öptü ve afferin kızıma, dedi.

Annesiyle mutfağa girdi Meryem, baba da abdest almaya doğru gitti yatsı namazını eda etmek için.

Vahiyle inşa olmaya çalışan ailelere ne mutlu....

Ali KOÇAK Hocamız

Değerli hocamızı kaybettik. Yüce Rabbimiz Rahmet Eylesin.

Söylemi eyleme dönüştüren bir bilgeydi.
Lise yıllarında karlı kış gecelerinde o şirin evinde bize Namaz Surelerinin anlamını öğretiyordu.
Hayattan damıttığı tecrübeyi, naif ve sempatik bir üslupla bize aktarıyordu.
Özellikle ahlaki bir yaşamın dikkatli takipçisiydi.
Radikalliği dengeledi, frenledi.
Kur'ani bir perspektifin peşinde idi. Hurafelerden uzak tutuyordu bizi.
Gelişmeyi seviyordu. Teknik bir zekaya sahipti.
Müzikal yönü de vardı. Bize ilahi okurdu.
Şiir yazar ve aynı zamanda yine o naif sesiyle okurdu bize.
Her değerli kimse gibi onun da kıymeti bilinmedi.
Gönüllülük esasını ilke edindiği için hep hayal kırıklıklarıyla karşılaştı.
Ama o yine tebliğ görevini aksatmadı. 'Bana anlatmak düşer, gerisi onlara kalmış' diyordu.