Peygamber Zamanında Yaşasaydın Dini Kafana Göre Yaşar Mıydın? - Hucurat 1-3

 EY KARDEŞ! PEYGAMBER ZAMANINDA YAŞASAYDIN DİNİ KAFANA GÖRE YAŞAR MIYDIN?! 

Hucurat suresinin ilk ayetleri olan;

1. Ey iman edenler! Allah'ın ve Peygamberinin önüne geçmeyin. Allah'a karşı gelmekten sakının. Şüphesiz, Allah hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir.

Batı'nın Bilimsel Gelişmesi Onu Ahlaklı Yapmış Mıdır?

 Batının teknik olarak ilerlemesi onun felsefesini, dünya görüşlerinin eleştirilmesini hatta reddedilmesini muaf hale getirmez..

Teknik ilerleme, tüm insanlığın ortak mirasıdır. Bir kesimin başarısı değildir.

Batı, evet çalışmış ve üretmiştir ama bu durum onu kibirden, emperyalist davranmaktan alıkoyamamıştır ve hatta daha da azdırmıştır. 3.dünya ülkelerindeki kan ve gözyaşının asıl müsebbibi seküler batı iken hala onların eleştirilmesine tahammül etmemek acınılası bir haldir.

Girdiğim Ortamlarda Farkettiğim Manzara

 Girdiğim yeni ortamlarda farkettiğim vahim durumlardan biri de şu:

Girdiği gruplar vesilesiyle dindarlaşarak ufku, o grubu ve grubun öğretisini aşamamış, bizzat kendisi olarak Kur'an'a yönelip bağımsız şahsiyet olamamış kardeşlerimizle nasıl tanışacağımızı bilemiyoruz...

Öyle klişe cümleler öğretmişler ki onlara, adam direk o klişe ifadeleri sana yöneltiyor ve soruyor, vereceğin cevaba göre seni, cemaatinin kalıplarından birine koymaya çalışıyor.

Bu büyük bir vebaldir dostlar, sizin göreviniz insanları önce Allah'ın mesajı ile tanıştırmak sonra da elçiyi o mesaj üzerinden tanıtmak... Başka değil...

Grupların itikat haline getirilmiş klişe yorumlarını din diye bu insanlara kabul ettirmek büyük vebaldir dostlar... Yazık adamlara...

Tek tip fanus grupçuklar, şahsiyetli birey yetiştirme yerine robot birey, ezberci birey, kapalı birey, dogmatik birey yetiştiriyorlar.

Sadece şunu bilsin o grupçuklar;

sahabeler, peygamberimize "Ya Rasûlullah bu vahiy midir, yoksa senin görüşün mü?" diye sorabiliyorlardı. Yetiştirecekseniz sorgulama yeteneği olan dindarlar yetiştirin... Başka değil..

Hadisler Vahiy Mi?

          Hadisler vahiy değildir ve sadece iddiadır, sahih olanı da vardır uydurma olanı da. Kimisine göre uydurma olan diğerine göre sahih. Bu çok sakıncalı bir sonuca götürür bizi. Sahih olanın senedi ile birlikte Kuranın açık mesajına da aykırı olmaması gerekir. Kur'an'ın konu etmediği şeyler itikad değildir. Hadis ve özellikle sünnet Kur'an'ı anlamada ve yaşamada elbette ki önemli kaynaklardır. Bunu es geçmiyoruz.

        Örneğin hrıstiyanlar ruhbanlığı kendilerine farz kıldılar Allah farz kılmadığı halde. Bizler de o hataya düşmemeliyiz... Yahudilerin kendilerinin cennette olduğu iddiasına Yüce Allah "Allahtan söz mü aldınız" demesi gibi. Bu durumlara düşmemek için çok dikkatli olmalıyız.

        Said Nursi rahmetullahi aleyh şöyle der: "Dinde nakısalık yapmak cehaletle olur ama dinde ziyade yapmak ilimle olur. İkincisi birincisinden daha tehlikelidir."

Acılara Farklı Bir Bakış

        Su sert kayalara hırçın bir şekilde çarparak tatlılaşır.
        Sevgiler de hayatın zor zamanlarını sabır ve dirençle yaşayarak olgunlaşırlar.

        Bu önemli bir gerçektir. 

        Kur'an ayetlerinin birinde:
        "Hoşunuza gitmese de savaşmak size farz kılındı; mümkündür ki nefret ettiğiniz bir şey sizin için iyi olabilir ve yine mümkündür ki hoşlandığınız bir şey de sizin için kötü olabilir: Allah bilir, ama siz bilmezsiniz." (Bakara:216)

        Yeter ki insan basiretle/derin bakışla olaylara bakabilsin. Ama şu da bir gerçek ki hayatın bu zor anları kişiye basiret kazandırmadığı zaman bilinmelidir ki karşısına daha zor zamanlar çıkabilir. Çünkü insan ilerlemeye/gelişmeye matuf olarak yaratılmıştır. Kişi kendini olduğu gibi bırakmamalıdır. Hayat okulunun yazılı/yazısız materyallerinden kendine ders almalıdır. Bu konuda Mustafa İslamoğlu şöyle der: "Basiretle bakarsanız acılarınız hocanız olur." Evet, bu basireti kazanıncaya kadar zorluklar/acılar canımızı yakacak. Kazandıktan sonra kişi hayatla dost olacak ve barışık olacaktır. Olaylar kişiyi yıpratmayacaktır.

        İnsanımız modern yaşamın sentetik yönüyle hemhal olduğu için bakışı da duruşu da sentetik hale gelmiştir. Tasavvurlar değişmiş, başlar ayak, ayaklar baş olmuş. "Bu devirde babana bile güvenme" herzeliği nakış nakış işlenmiştir modern insanın zihnine. Halbuki vakıayı hakikatmiş gibi dile getirmek de nerden çıktı. 

        Evet, toplum güvensiz bir hale gelmişse bile sen buna direnç göster ve bunu hayatında hissettir. Modern yaşamın bu tür dezenformasyonları insanı zehirlemiştir. Dolayısıyla hayata basiretle bakma yeteneği epeyce donuklaşacak ve insan acılar içinde kıvranacak ve yeni acılar ortaya çıkaracak eylemler üretmeye devam edecek. Kendi elleriyle kıyametini hazırlamış olacaktır insanoğlu...

        Bu halde 21. yy küstahlığına kapılmadan çağlar üstü mesajı taşıyan ve çağlara hayat veren vahiyle tanışmaktan başka kurtuluş yolu görünmemektedir. İnsanımız bunu anlamalıdır. Kendi kökenine inen insanın, karşılaşacağı tek şey acziyettir, aciz olanın üreteceği eylem kibir olmamalıdır.

 
        Hayatı inşa malzemesini iyi seçmeli insan. Hayat şeytani depremlerle sarsılmalara sürekli maruz kalmaktadır . O halde hayat için en sağlam malzeme VAHİYDİR.

İnsan, Vahiy ve Ruh

İnsan vahye ihtiyacını ne zaman hisseder?
- Ruhunda bir daralma hissettiği zaman..
Peki neden o zaman, bunu hisseder?
- Çünkü Vahiy, kendi adından birinin de 'Ruh' olduğunu söyler.
Ey İnsan! Sana ruh üfleyen Allah'ıın kelamının bir adı da RUH'tur.. Yani senin ruhunun kitaba dönmüş hali.. O halde, ruhunda bir bozulma hissettiğin zaman, yedekteki bozulmayan/korunan ruhu (vahyi) kullan ve yenile kendini..
Ruhsuz icatlardan medet umma!
Ruhsuz kalmış kişiliklere özenme!
Ruhu dışlayan kitaplardan uzak dur!
Ruhsuz bir hayatı asla ve asla deneme!!!!