Katı cemaat yapılarına müntesip kardeşlerime bazı açılardan dolayı üzülüyorum.
Madde madde yazayım:
1. Başka kaynakları objektif olarak inceleme yetileri köreltiliyor. Mesela büyük bir alimi "salla gitsin" diyerek anabiliyorlar. O alimlerin eserlerini okumayı zaman kaybı görüyorlar. Tek sebebi o alimlerin cemaat duvarının dış kısmında olması.
Milli eğitimin kitapları (tarih, edebiyat vs) maalesef Türkçü içerikten arındırılmış değil. Makul düzeyde olsa anlarım. Tarih kitabına Cahız'ın "türklerin faziletleri" kitabından alıntı yapmışlar.
Bunu okuyan yöre insanı olan kürt/arap çocukları ne hissedecek acaba?
Reva mı bu? Ne gerek var buna? Hem, Cahız çok çok kendi dönemi ve öncekileri bilir ya sonrakiler? Tarih boyu hep aynı mı Türkler? Anadolu sadece Türklerden mi ibaret? Neden kesrette vahdet hikmeti pratize edilmiyor? Neyden korkuluyor? Asıl Allah'tan korkmak icab etmez mi?
Sınava hazırlık yapan iki yeğenime şu nasihatleri yaptım:
- Şuan harıl harıl sınava hazırlanıyorsunuz. Eğer Kur'an'ın anlamından uzak kalarak, hayatın anlamını ıskalarsanız ve karakter/sorumluluk inşa eden kitaplar okumazsanız, ileride iş sahibi olduğunuz zaman, hikmet ve anlamdan yoksun bir hayatın getireceği buhranlara düçar olacaksınız. Zira iş sahibi olmak, insanın ulaşması gereken ulvi hedef değil, hayatın realitesi gereği zaruri bir durum sadece. Kulluk/insaniyet bambaşka bir şey...
Rabbimiz! Bizi sana boyun eğenler(den) kıl; neslimizden de boyun eğen bir ümmet (kıl)! Bize ibadet usullerimizi göster; tevbemizi kabul et! Şüphesiz ki yalnızca sen tevbeleri çok kabul edensin; çok merhametlisin. (Bakara 2:128)
Geçen biri şunu demişti, ibadetleri doğaçlama yapmak daha iyi. Yani herkes içinden nasıl geçiyorsa öyle yapsa daha gönülden olur mealinde sözler söylemişti.
