Ağırakça, ilkokul 3. sınıfa geçtiğinde artık Türkçeyi konuşabildiğini ve bir sırada dört kişi oturduklarını anlatıyor.
Gündemde can sıkıcı bir konu. Suriyeli esnaf kardeşlerimizin arapça tabelalarına uzanan chp elleri. Tek tesellimiz, chp’yi tanımayan genç nesillerin onu tanıyacak olması. Zira son 20 sene chp zihniyetinin iktidar çapında etkisinin olmadığı ülkede genç nesillere chp zihniyeti tanıtılamıyordu. Chp zihniyetinin Kuran harflerine, arap dili harflerine düşmanlığı katmerli bir temele dayanıyor: hem din düşmanlığı hem de ırk düşmanlığı…
Irk düşmanlığını nedense ingilize o kadar yapmaz. İngilize
adeta hayran, fransıza adeta hayran.
Arap, kürt ve fars olunca da dudak büker, aşağılar. Orda ırk üstünlüğü(!) aklına gelir. Ama batıya gelince onlara öykünen, onlara yaranmaya çalışan, onlara benzemeye çalışan aşağılık kompleksine yakalanmış bir hasta olarak çıkar karşımıza.
Seçim süreci her zamanki gibi yoğun geçiyor. Ancak bizim gündemimizde daha çok Gazze soykırımı ve Kassam direnişi var. Siyonist İsrail, köşeye sıkışmış kedinin vahşileşmesi gibi mücahidlerden darbe yedikçe azgınlaşıyor ve bunun bedelini sivil halka ödetiyor. Ancak şu var ki Müslüman ülke yöneticilerinin bu soykırımı durduramamaları ise siyasetin ne kadar önemli olduğunu ortaya koyuyor. Hüdapar’ı bu merkez üzerinden değerlendireceğim.
"İttehheztum icle"
Bitirip şu kara kuru ekmeği..
Kitap ABD’li senatör Paul Findley’e ait. Pınar yayınlarından çıkmış. 500 sayfaya
Yaza bunu yaparken sadece kendi gözlemlerine dayanmıyor. Kendisiyle ilgili birkaç anlatım yapıyor geriye kalanı ise büyük araştırmalar, soruşturmalar, görüşmelerle siyonizmin Amerika’yı esir aldığını ispatlıyor. Konuyla ilgilenenler bu kitabı muhakkak okumalı diyeceğim ama maalesef baskısı yok. Sadece ikinci el kitap satan sitelerde var birkaç adet. Kim hızlı davranırsa o elde eder.
İsmail Hakkı Başdağ abimize/hocamıza yaptığım yorumu sizle de paylaşayım:
Zaten geleneğe her fırsatta kaş çatan ve modernizme, kemalizme çanak tutan tiplere ancak tahammül ediyoruz. Seni de görünce ah vah ettik.
Her gün kahırla doluyor yüreklerimiz
Kadın ve çocukların ölmesi ve açlığa maruz bırakılması..
Dağlıyor kalplerimizi..
Olacağı kanaatindeyim. Bıçak artık kemiğe dayandı. Gazzeliler bombalardan sonra açlıkla vuruluyor. Sınırda binlerce tır bekliyor. Direniş tüm hızıyla devam ediyor ama Gazzeliler çok zor şartlar altında ve katledilmeye devam ediyor. İktidardan özellikle şu an ticari ve petrol bağlarının kesilmesi bekleniyor. Refah sınır kapısının açılması konusunda bir şeyler yapması bekleniyor.
İktidar, zamanında seçim meydanlarında çok büyük sözler sarf ediyordu. Şu an o sözlerin pratize edilmesi gerektiği anlar ama ne yazık ki elle tutulur derecede bir etkinlik gösterilemiyor. Vatandaşlar zahire bakıyor ve zahirde çocuklar, kadınlar her gün öldürülüyor, kalanlar açıklıktan kırılıyor, çok zor şartlarda hayatlar devam ettiriliyor. Olan biten bu…
Ertesi gün çalışmaya devam edebilmesi için beyninizin vites düşürüp şarj olmaya başlaması gerekir ve bu da kendinize gönül rahatlığıyla "bugünlük bu kadar yeter" diyebilmenize bağlıdır.
///
Kullanılan sistem pek önemli değil, yeter ki biz Ortadoğu'nun petrollerini elimizde tutalım! Asıl önemli olan bu petrolün ulaşılabilir olarak kalmasıdır. (10)
///
Bu soru soruluyor haklı olarak. Soru olarak kalsa güzel ama tahmine dayalı cevaplarla akılları bulandırmak doğru değil. Ben az biraz araştırma ile edindiğim bilgileri sizle paylaşmak istiyorum.
Yardımeli derneğimizin Gazze temsilcisi şu an Gazze’nin güneyinde. İnsanların çoğu Gazze'nin güneyine yönelmiş, orada çadırlarda ve sair zor şartlarda kalıyor. Bu kardeşimizin verdiği bilgiye göre günde 60-100 tır arası yardım geliyor ama bu yardımlar çok az kalıyor gelmesi gerekene göre.
Üretkenliğin azalıyorsa, bozguncu özelliğin aktif ise, yeteneklerini geliştirmiyorsan, insanlarla etkileşimin azalıyorsa, KONFOR BATAKLIĞINDASIN demektir. Diğer adı çürüme.
