Sahabeler arasında savaşın olmuş olması Müslümanların birlik olma gerekliliğine, idealine halel getirmez. Kimileri bunları gündeme getirerek ırkına veya mezhebine puan kazandıracak hamleler yapıp Müslümanların birliğine baypas etmeye çalışıyor.
Eğer getireceği kabul edilirse o halde,
*İnananlar kardeştir,
*Allah'ın ipine topluca sarılın
vb. ayetler nasıl okunuyor acaba? "Hıh" diyerek dudak mı bükülüyor? Yoksa,
"Allahım peygamberden sonra sahabeler birbirini öldürdü, o halde senin bu iki ayetinin bir gerçeklik zemini kalmadı"...mı deniliyor?
Halbuki şu ayeti unutuyorlar;
*İki mümin topluluk birbiri ile savaşırsa,...... İla ahir. Allah zaten böyle bir sürecin mümkünlüğünü ifade ediyor. Buna rağmen Müslümanların siyasi, askeri, ekonomik vd birlikteliğini hayal, rüya görenler kanaatimce sorumluluktan kaçıyorlar.
Sahabelerin peygamber sonrası yaptıkları kendilerini bağlar. Ahiret ve hesap onlar için de var.
Hilafet ya da Sahih yönetim. Adı ne olursa olsun. Kitaba ve sünnete göre yönetilme arzusu olmayan mümine şaşıyorum. Bizi bu arzudan soğuttular, kötü gösterdiler. Müslümanlığı sadece namaza, oruca, bireyselliğe indirgediler. Biz de bunu kanıksadık. Allah'ın sosyal hayata dair toplu olarak uygulanacak emir ve yasakları adeta donduruldu.
Aslında kendisine dayatılan rejime alışmış olmanın bir sonucu bu. Mümin kişi yaşadığı çağın hegemonyasını yenik düşmemeli. İlahi rehberliği her daim hem bireysel hayatında hem de sosyal hayatta aktifleştirmeye çalışmalı.
Hilafet ya da Müslümanların yönetimi konusu sıradan bir konu değil. Birilerinin taliban, ışid gibilerini örnek göstermeleri bana göre cehalettir. Sorumluluktan kaçmaktır. İslam dışı kemalist rejime adeta teslim olmaktır.
"Şu an sorun yok, yaşıyoruz işte" mantığı içinde bulunduğu pis kokuya alışan kişinin durumuna benzer.
Haydi İslam kardeşliğine
Haydi Allah'ın hükümlerini aktifleştirmeye..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder