Güneş ve Umut - Şiir

Her sabah güneşi görmek
İnsanın içine tatlı bir umut damlatıyor
Her ne kadar biraz sonra insan onu kurutacaksa da
Güneş her gün damlatır umudu
O ayettir, ikan verir, iz'an verir, umut verir
Ama biraz sonra insan, bozar işte bozar
her şeyi bozar
Ey İnsan! Sen olmasaydın güneşten aldığım umutlar okyanus olacaktı
Sen kuruttun, çölleştirdin yüreği
Sen o mağrur sözlerin, o vitrinlik duruşunla bozdun tüm havamı
Kara bulutlar eksilmedi sayende kalbimden
Ama güneş yine de doğdu hep
Güneş umud ekti, yüreğimin ulaşamadığın yerlerine
Sabah gördüğüm bu aydınlık
Ufka uzatır gözlerimi, Umudu akıtır yüreğime
Ama ardından yine insan çıkacak karşıma...
Benim aklımda ise hep güneş vardır, hep aydınlık..
(urfa'da bir sabah)

Secdede Burnunu Yere Koymayan Genç-Yaşanmış Hikaye

Bir genç, camide namaza durdu, yanına yaklaşan orta yaşlı bir abi genç daha namazda iken kulağına yanaşıp:

- Burnunu tam yere değdir, öyle kafanı indirmeyle olmaz, dedi.

Ardından genci takibe devam eder, anlık gelişen olayı seyrediyoruz bizde.

Genç secdeye gittiğinde burnunu da yere değdirince, orta yaşlı adam:
- Hah şimdi oldu, dedi.
Yanındaki bir abi de: "Fazla karışma, serbest bırak, çok sıkma" dedi...
[İşte halimiz... Bence değişme ve gelişme var]