<< Bir keresinde tarladayım. Güneş tepemizde, çok bunaldım. Bir tane bulut yok bize gölge edecek.
İçimden "bıktım bu hayattan, nefret ediyorum fakirlikten falan" diyorum.
Annem ve babam namaza gitmişler. Tarlanın ortasında tek başınayım. Sonra arkamı dönüp geliyorlar mı diye bakınca...
Tam o anda ikisi aynı anda secdeye gidiyordu. Elimde çapa, durdum onları izledim. O an dedim kendime:
"Annen babam haram kazanan çok zengin insanlar olabilirdi. Namazdan bîhaber yaşıyor olabilirlerdi. Ama ikisinin de elleri çalışmaktan nasır tutmuş ve ikisi de haramdan, hak yemekten, namazları geçirmekten çok korkuyorlar. Ve ben belki de bir daha ikisini namaz kılarken hiç göremeyeceğim. Şu görüntü bence dünyanın en güzel görüntüsü.
Ve hayatım boyunca da öyle kalacak>>
(Hatice Avcı)
/
Anne babalarımızın eksikleri hataları olabilir. Ancak onlar bizim dünyaya geliş vesilemiz. İlahi rehberlik ise bize onlara kol kanat germemizi emrediyor. Onları yaşlandıkları zaman asla ortada bırakmamamızı emrediyor. Bu nedenle onlara olan sevgimizi ve ilgimizi arttırıp kıymetlerini bilelim. Popüler kültürün etkisinde kalıp onlara dudak büken bir tavır içinde olmayalım...
