Suriyeli ve başka muhacir ve mağdur kardeşlerimize karşı kasıntılı olmanın bir sebebi de ümmet bilincinin zayıflamasıdır. Yüzyıllık kemalist sekülarizasyonda olacağı da bu. Misakı milli, türkçülük vs unutturdu bize akide birlikteliğini. Oysa Allah bir ayette şu ifadeyi kullanıyor: "Onlar dinde kardeşleriniz".. Yani demek ki dinde kardeş olmak var. Irkına bakmadan. Hele mağdur muhtaçsa.
"Herkes evine alsın diyorlar." Evet doğru herkes evine alsın. Zira Medine'de de Müslüman Medineliler almıştı evlerine yahut yardım etmişti kendilerine müşrikler etmemişti. Ama herkeste birinin evine gitmiş değil. Mesela Abdurrahman b. Avf şöyle demişti: "Sen bana pazarın yolunu göster, ben başımın çaresine bakarım" Bir aileyi direk evine alma değil mesele, ona burada yardım etmedir asıl olan. Zaten şuurlu müslümanlar ve merhametli insanlar fazlasıyla yardım etti ve etmeye devam ediyor. Ki Suriye'de hala sular durulmuş değil. Örgütsel hakimiyet alanları güven vermiyor. Esed'in affına inananlar ise hiçbir şeyden habersiz atıp tutuyorlar. Yahu eline yardım etme fırsatı geçmiş. Bu senin için bir imtihan. Ama sen kalkmış olumsuz örneklere odaklanarak tavır alıyorsun. Olumsuzluk her yerde var. Gücün bunlara yetiyor ama...
Haa bu arada.. Ülkedeki ağır ırkçı faaliyetlere de bir darbe olması açısından Suriyelileri önemsiyorum. Tabi korkarım dikkat etmezlerse onlar da asimile olurlar. Irkçılar azınlık olmaktan korkuyorlar. Yahut etkin ırkçılık olarak türkçülüğü kullanarak aslında kendilerine iktidar alanı devşirme çabasındalar. Yoksa dertleri türklük değil bazılarının.
Bununla beraber devletin ikna olduğu güvenlikli bölgelere suriyelilerin gönderilmesi de sözkonusu ve yanlış da değil. Eminim birçok suriyeli oranın havasını özlemiştir. Ama insan için elzem olan evvela ekmek ve güvenliktir.
Hasılı bir Suriye imtihanı var. Bitecek bu imtihan. Ama birileri kaybetmiş olacak birileri de kazanmış olacak.
