Her gün kahırla doluyor yüreklerimiz
Kadın ve çocukların ölmesi ve açlığa maruz bırakılması..
Dağlıyor kalplerimizi..
Sivil bırakıldık
Silahlarımız yok..
Bağlatıldık sınırlara ve yasalara..
Yüreğimizdeki kahrı öfkeye dönüştüremedik.
Öfkeyi keskin bir kılıca..
Mazluma başını kaldırmasını
Diyemedik..
Ve zalimin ensesine kılıcı
İndiremedik..
Çocuklar ve kadınlar adına..
Allah adına...
Kölelikle aşağılarız geçmiş çağları..
Şu an az mı köleyiz?
Spesifik yasalarla ve algılarla
Az mı köleyiz?
Geçmişin vahşiliğini konuşurduk
Şu an az mı vahşi dünya?
Dağlanan yüreğimize tek derman
Mahkeme-i kübranın olması..
Çocukların ağırlanacağı cennetin,
Zalimlerin yanacağı cehennemin olması...
Bir de Kassam'ın izzetli direnişi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder