Anne Demek, Ne Demek?

Anne demek, sizin için yüreği atan biri, sürekli var demektir.
Anne demek, Rahman'ın sizin için yarattığı fıtri rahmet demektir.
Anne demek, canınız yandığında sesiyle, bakışıyla merhem olmak demektir.
Anne demek, soğuk havalarda sizin için sıcacık bir oda demektir.
Anne demek, emanet demek, emaneti almak demektir.
Anne demek, bilgeliğin okulu demektir.
Anne demek, merhametle kızgınlığın kardeş olup merhem olması demektir.
Anne demek, sevgi fabrikası demektir.
Anne demek, her hal ve şartta dostluk demektir.
Anne demek, şu yangınlı dünyada su demektir.
Anne demek, vahyin koruması altına alınmış bir müessese demek.


Mustafa Tosun/Annem'e/Tüm Annelere...

İBRAHİM! - Şiir

İbrahim!

Büyük yolun büyük yolcusu

Büyük bedeller ödemiş çilekeş önder

Eylemlerin büyüğü; putları kırmak

Sonra da illallah demektir.

 

İbrahim!

Allah’ın dostu olmuş büyük zat.

Dostluğun nasıllığını sana soralım

Değil mi?

Yürekte O’nu yaşatmak ve dahası.

Sensiz olmuyor İbrahim. Gel!

Gel ve putları kırmayı öğret bize

Putları kırıp sonra da illallah demeyi

 

İbrahim!

Açık sözlüsün ve harbisin

“En son ilah güneş” dedin.

O da battı ve gitti

“Batanları sevmem” dedin

Allah nasıl bulunur bize öğrettin.

Kalbin mutmain olsun diye

Dilekçe sundun Sevgiliye

Ölüyü nasıl dirilttin diye

“İnanmıyor musun!” denildi,  “görmeden”

“Hayır” dedin, “inanıyorum.”

Mutmain olsun diye kalbim

Bunu Senden istedim Ey Rabbim

 

İbrahim!

Sen inanmak istedin ve sevdin.

Kapılar açıldı ve perdeler çekildi.

Demek inanmakmış mesele

İstemeyi bilmek ve cesaret etmekmiş

İbrahim istedi ve elde etti

Halilullah oldu ve bunu hak etti.

 

İbrahim!

Kurban olmayı öğrettin, kurban vermeyi

Ateşe atıldın ve kesecektin İsmail’i

İş olmuş ve bitmişti yürekte

Yanmıştı İbrahim ateşte,

Edilmişti İsmail kurban, Yüce Rabbe

Demek yürekte bitirmekmiş mesele

 

İbrahim!

Bir yüreksizler çağında yaşıyoruz

Saman alevine dönmüş eylemler

Daha eylem olamamış nice söylemler

Dil yüreğe kafa tutuyor.

Dostluk yok İbrahim, dostluk yok

Vefasızlık bu pazarda yok satıyor.

 

İbrahim!

Gel Hacer’i anlat bize

Hacer’in azmini ve sabrını

Kadınlarımız bedenleriyle var oluyorlar

Hacer’i tanımazlar, azmi bilmezler

Yüreksiz eylem bulamaz hedefini

Hacer su aradı yüreğiyle

Suyu buldu Hacer, içti kana kana İsmail’iyle

 

İbrahim!

O’ndan başkasını vekil tutmadın

Böylece özgürlüğün özünü tattın

Nemrud’a köle olmuş zavallıların arasında

Sen Allah’ı bulmuş ve O’na kul olmuş bir zattın

Nemrudlar bile köleydi kendi nefislerine

Köleler arasında kulluğu bulmak ve buna layık olmak

Liyakatin hala dillere destan Ey İbrahim

 

İbrahim!

Boyunduruk satılıyor pazarlarda

Köleleşmek ve köleleştirmek bitmedi hala

Nemrudlar hala azgın

Putlar dikiliyor yüreklere ve meydanlara

Uzat baltayı İbrahim

Bu defa putları biz kıralım

 

İbrahim!

Muhammed’in atası mübarek insan

Muvahhidlerin rehberi Ey salih insan…

 

Mustafa Tosun/2007

Terennüm - Şiir

Akıl, boğulmak üzere duygu denizinde.
İnsan zaten yüzmeyi bilmiyor bu denizde.
Saltanatlar kurulmuş, zulüm dehlizinde,
Mazlumlar ise yürüyor hala, suskunluklarının izinde.

Rahmet deryasına namzet olmalı.
Allah'ı bulup O'na kul olmalı.
Karanlıkları vahyin ışığıyla aydınlatmalı.
Zulmün kara perdesi tez elden yırtmalı.

Zaman seni beklemiyor, ey gafil!
Akıntıda boğulmuşsun, biçare ve sefil.
Bırakmışsın kendini, küfre etmişsin meyil.
İslam ucuz mu dersen, derim ki, hayır değil!

Allah'ım, Seni terk edenlere acıyorum sadece.
O kadar yalnızlar ki, adeta gündüzsüz gece.
Sonlarını bilmiyorlar mı ki yalnız iki hece.
Onlara göre hayat, cevabı olmayan bir bilmece.

Ağlamak, yüreğimin ilacı.
Susmak ise dilimdeki sancı.
Senin için taşıdığım dertler, kederler
Hayatım boyunca başımın tacı.

Gönlümüz Senin sevginle dolsun.
Aşkın bedenimizi sarsın, kavursun.
Karanlık kuytularda bizi,
Kitabın aydınlatsın. (Amin)

ALLAH'IM!

Yalnızlığımı arttırmak istiyorum, Seninle olmak için.
Besliyor beni, Sana olan sevgim.
Sıkıntılar kapımı çaldığında,
Sana olan sevgim kovuyor onları kapıdan.
Çünkü Sen varsın ve maşukumsun.

Sen ancak Kadirsin, hakikatleri dilimden dökmeye.
Ve mazlumların Sahibisin, arasında perde olmayan.
Ben vuslatımı istiyorum, ne olur ver bana.
Ben şehadeti istiyorum en şedid arzumla.

İnsanlara haykırmak istiyorum son avazımla.
Anlatmak Seni, onlara en güzel sözlerle.
Göstermek ayetlerini, büyük bir heybetle.
Heyecanla aşkımı nakışlamak dağlara.

Ey güzelliklerin Sahibi, Malik el-Mülk.
Günahlarımızı bağışla, Ey Settar.
Sırat-ı mustakimden ayırma ve sebat ver.
İşte cihad meydanı, işte ben, işte şehadet..

MELEKLER AĞLIYOR

Melekler ağlıyor günahlarıma.
Günahlar ki kirletiyor ruhu daima.
Zayıflatır kemal ehlini, en küçüğü bile.
Melekler ağlıyor günahlarıma.

Ey yüreğim, duy meleklerin sesini
Ve parçala, karanlığın katran elbisesini.
Ruh imanla vardır, tıynet imanla.
Temizle ey yüreğim, imanla günah kirini.

Çıksın bedenimiz günah bataklığından.
Kavuşsun özgürlüğe, şafağın ardından.
Günahsız bir gün hep berraktır ve temiz.
Çıksın bedenimiz şeytanın zindanından.

Günahlarla düşüncemiz kirleniyor.
İnan ki, bakış açımız günahkârlaşıyor.
Takvasız bir hayatın renkleridir günahlar.
Günahlarla düşüncemiz, ruhumuz kirleniyor.

Günahların bittiği gün, özgürlüğe hasret bitecek.
Günahkâr özgür değildir, bunu o da bilecek.
Özgürlük ancak Rahman'ın rahmetiyle olur.
Günahların bittiği gün melekler ağlamayacak.

Sakın emin olma, olma ümitsiz de.
Gitsin günahlar gecemizden, gündüzümüzden.
İman nedir, ahiret nedir, kıyamet ne?
Sakın emin olma azaptan, varacağız insanlık o saate.

Bunları söylerken, unuttum sanma tevbeyi.
Kurtuluşun adıdır, odur Rahman'ın rahmeti.
Affetsin bizi... O Rahman ki, kâinatın sahibi.
Bunları söylerken ruhum ve bedenim hala diri.
(günlerden bir gün yazılmıştır affedilmek arzusuyla)

20/02/2005

Beden ve Ruh

Beden ruhu hapsetmiş.
Ruh suskun, bedense şımarık.
Duygular ruhta saklı, haysiyet ruhta saklı.
Bedende zaman kavramı yok, sadece heva ve hevesler.
Kalp mi? Yok gibi; yani donuk ve kırık.

Aydınlığı temsilen bir ışık süzmesi,
Beden karşılayamaz onu; o, ruhun misafiri.
Beden ruha muhtaç, ruh aydınlığa.
Madde manaya, mana ise Kur'an'a

Allah'ı hayattan dışlamak; var, ama yok.
Şeytanın en büyük amacıdır bu, ruhun intiharıdır.
Peki naslı yapacak, şeytan bunu?
İşte beden, diğer adıyla nefs.

"Alışkanlıkların çocuğu" ey insan!
İradeni diriltecek gücü ara.
Alışkanlıkların esiri olma ve uyan.
Allah'ı bul ve gönülden et O'na iman.

Can boğaza geldiğinde... Omuzların indiğinde.
Ağzının tadı değişip, yüzün ekşidiğinde.
Bir anlam veremeyeceksin olanlara.
Çünkü ruh hapis, beden şımarık ve konformist.
Süren doldu ey ahmak! Haydi hesab etmediklerinin hesabına.

Kırık kalbin kıpırdamaları var.
Onlar imanın hamleleri ve tevbenin ayak sesleri.
Düşmanının engelini hisset! Çünkü sen insansın.
İraden ancak düşmanlar güçlenecek.

Beden ruha itaat ettikçe özgür olur.
Madde manaya kardeşlik ettiği sürece anlam bulur.
Beşer, iman ettikçe insan olur.
İman, İslam oldukça rızaya razı olur.

04/12/2006

BİZİM YOLUMUZ - Şiir

Doğru yol, adı sırat-ı mustakim.
Giren bu yola, olur kendinden emin.
Anlaşılır her şey, zerresinden kürresine.
Mutluluğun haritasi çizilir insanın yüreğine.

Hüzne ve sevince yer vardır, bu yolda.
Hüzün yaşanır ve yer hazırlar sevince.
Hüzünle kişilik oluşturulur, merhamet beslenir.
Ölüm anlatılır ölüm, unutulmaması gereken haliyle.

Düşünerek atılır her adım bu yolda.
Bir saat düşünmek daha faziletli olur,
Altmış yıllık nafileden.
Ruh böyle beslenmeli, düşün ki bulasın.
"Ne kadar az düşünüyorsunuz" ihtarını unutmayasın.

Yükselmek, alçakgönüllülükle olur bu yolda.
Ve yücelir insan, en halis kulluğuyla.
Dua eder, avuç açar Ekber olana.
Bulur kendini insan, arayıp O'nu bulmakla.

Canan daha değerlidir candan, bu yolda.
Can verilir bu yola, ulaştırmak için mesajı insanlara.
Kelimelere ruh verilir, Ömerler bile dayanamaz.
O kelime ki kâinatın dengesi, cennetin anahtarı.
O kelime ki yaşaması zor, söylemesi kolay.

İnsanlar sabır çiçeği yetiştirir bu yolda.
Ve yayılır çiçeğin kokusu her yana.
Bilinir, sabır olmadan hayat sürmez.
Bilinir, sabır olmadan şeytan sevrilmez.
Sabır oturmak değil, yanmaktır.
Sanılmasın ki sabreden gafildir,
Allah için sabreden muhakkak ki asildir.

Zorluklarla beraber yaşar insan bu yolda.
Bilir kolaylığın zorlukla beraberliğini.
İşte gör, vahiy insanının halini.
Allah'a isyan etmez, hapseder nefsini.
Kurtulmuştur o, bulmuştur hürriyetini.
Rehber etmiştir kendisine, İslam Peygamberini

2004