Minik Öncüler ve Bir Skeç

:::MİNİK ÖNCÜLER VE BİR SKEÇ::: 05/05/2013
Hatim etmek de ne demek? Nasıl dersiniz bunu? Kur'an'ı bitirmek de ne demek? Kur'an hiç biter mi? Tüketmeyin Kur'an'ı ne olursunuz? Bir yemeği bile bir kereden bitirmezken, Kur'an'ı nasıl tüketirsiniz? Kur'an hazmedilmeden, Kur'an yürek fabrikasında işlenmeden nasıl bitirirsiniz onu? O bitmek bilmeyen bir kaynaktan akan bir çeşme değil miydi? Onu hatim etmek oldu mu şimdi? Kur'an bitmemeli... Kur'an'a mühür (hatm) vurulmamalı... 
Kur'an yüreklere nakış nakış sorumululuk işleyen bir nakkaşın kitabı değil mi? Hatimlerle okunan Kur'an kendini nakşedebilir mi? Yürek üzerinde anlaşılmayan izlerden başka bir şey mi bırakır. Halbuki Kur'an yüreklere tevhidi-ahireti nakşedecekti. İnsanı inşa edecekti. Yeryüzünde cennetin provasını yapabilmenin kılavuzu olacaktı. Bu provada başarılı olanlar için bir diploma olacaktı... Hatmedilmemeliydi Kur'an... Bitmemeliydi Kur'an... Tüketilmemeliydi Kur'an... O, yüreğe nakış nakış sorumluluk işleyecek ve yeryüzünde insanca bir medeniyeti inşa edecekti...

Vahyi, seni inşa ediyor gibi okumalısın, dedi hoca. Gitti talebe ve hocanın dediği gibi yaptı. Daha önce bir gecede Kur'an'ı hatmeden talebe, bu defa ağlayarak geldi hocasının yanına. 'Bitiremedim hocam Kur'an'ı, bitiremedim' Kur'an bana nazil oluyormuş gibi okuyunca bitiremedim. "İyyake na'budu ve iyyake nestain" ayetine gelince öteye geçemedim hocam. Yalnız Ona ibadet edip yalnız Ondan yardım isteriz, ayetinden öteye geçemedim hocam', dedi.

Kur'an'ı yüzünden okumak ile yüreğinden okumak arasında işte bu kadar fark var dostlar... Durursunuz, gidemezsiniz öteye... Kur'an hayatı inşa edecek bir medeniyet inşası bekler bizlerden...
Ben... Okurken Kur'an'ı... Öyle manevi haz almak için değil... Ya da edebi haz... Hayır bunlar için değil... Yüreğime sorumluluk işlerken acıtır beni Kur'an... Canım yanar... İşte ben bu acıdan tat alırım... Tevhidi yakalamak... Ahirete uzanan bir ufka sahib olmak... Gece uzar, uykum gelir çöker üzerime adeta... Bırakmak istemiyorum Kur'an'ı... Ruhumu uyandıran Kur'andan ayrılmayı hiç göze alamıyorum... Alıyorum Kur'an'ı... Sarıyorum sıkıca... Bırakmasın diye beni... Yüreğime nakşedilen o sorumluluk bilinci çıkmasın benden... Evet... Alıyorum koynuma... Onunla uyuyorum... Yanı başımdan hiç ayrılmasın Kur'an... Hayır, bu duygusal bir bağlılık değil, duygusal bir bağlılığı da kapsayan şuurlu bir bağlılık... İkrime gibi... "Kitabu Rabbi" deyip ondan kopamayan İkrime gibi...

Minik Öncüler bana bu dersi verdi...
O temiz çocukların ruhlarına nakkaşın iğnesi olan yürek işçilerine selam olsun...