#yaşanmış #bir #hikaye
Adanalı bir genç 1983'te Urfa'da ziraat bölümünü kazanıyor ve tek başına otobüse binip kayıt yapmaya geliyor. Garaja gelip otobüsten indikten sonra gözlerine çarpan iki şey: ürkütücü mezarlık ve çok kötü kokan karakoyun deresi. Çevresini iyice süzün gencin içi kararıyor ve ben bu şehirde okuyamam, deyip kendini şartlıyor ve biraz sonra tekrar otobüse binip dönmeyi düşünüyor. Gidip sorunca Adana'ya dönecek olan otobüsün saat 17.00de olacağını öğreniyor. Ama o saate kadar ne yapacak orda? Neyse diyor. Bari kayıt yapmayacaksam da. Gidip okulu öylesine göreyim. Karakoyun ile mezarlık arasında ilerlerken az ötede bir dükkana girip askeriyesinin karşısında olan üniversiteyi soruyor. Urfalı adam bu gence çok sıcak davranıyor. Önce şu otobüse bin diyor. Ama sonra da "dur beni seni durağa götüreyim" diyor. Otobüse gelince adam şoföre "bu genci şurada indir" diyerek iyice tembihliyor.. İşte Urfalı o esnafın bu sıcak ilgisi o gencin yüreğini şehre ısıtıyor ve o genç ilk senenin sonunda yine memleketime geçiş yaparım derken bu defa arkadaş ortamı ve diğer güzel ortamları oluşturarak evi unutuyor adeta. Ve o arkadaş grubuyla 30 senedir her sene Urfada bir araya gelip güzel zamanlar geçirip tekrar ayrılıyorlar.
**
Hisse: İnsanlara göstereceğiniz en ufak bir sıcak ilgi ve davranış onların en önemli karar anlarına denk gelebilir ve hayatlarını etkileyebilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder