DIŞARININ ZORLUĞU ve EV'İN GÜCÜ
"Dışarıya"(çalışma psikolojisi ile) çıkan kadın, tekrar ev psikolojisine (çocuğuna,eşine) dönemiyor. Ev'in hali, ev'in ruhu, ev'in gücü bambaşka. Ev yeniden şarj olmanın mekanı iken, tüm bireyleri dışarıda olan ev, yorgun, bitkin, birbiriyle gerçek anlamda ilgilenemeyen pansiyon üyelerine dönüşüyor. Yaşanan hayatlar bunu gösteriyor. Teorik, soyut şeylerden bahsetmiyorum.
Bunun çözümü illaki kadın "dışarı" çıkmasın, değil belki. Tartışabiliriz. Kadının sosyal hayatta olması gerekiyor. Ama sosyal hayat ne demek? Para kazanıp çalışmak mı sadece sosyallik. Bunlar tartışılacak şeyler.. Fakat her ne dersek diyelim bir yerde, algıda, yaşamda sorun var. Bir yerden patlak veriyor... Ancak paranın bağlayıcılığı tüm patlaklara göz yumduruyor. Maalesef.
Asıl problem şu sanki:
Çalışan kadın psikolojisine(havasına) bürünüp asli rolü yapmamak, o rolü küçümsemek, ısmarlama halletmek. Anne olmayı, eş olmayı kariyerin gerisine bırakmak. Ev'i kelimenin tam anlamı ile ihmal etmek.
Sosyal hayata bir şekilde giren kadına en azından şu tavsiye yapılmalı:
Ev psikolojisini kaybetme! Asıl rolünü ıskalama! Ev'in hali ve tadı bambaşkadır! Kariyerin kişiliğinin ve fıtri rolünün önüne geçmesin. Tevazulu halini bastırmasın! Annelik fedakarlığını ve eşlik yönünü ihmal ettirmesin! Asli birinci görevler bunlar.
Bu süreçte erkeğin hiçbir rolü yoktur gibi bir anlam çıkarmayın lütfen, erkek dışarıda dışarının zorlukları ile zaten boğuşmak zorunda, erkek yorulmak zorunda, ve onunda yapacakları var,
ancak az önce eşimle çevremizde ihmal edilen çocukları konuşurken ağzımdan: "DIŞARI ÇIKAN KADIN, EVİNE DÖNEMİYOR" cümlesi çıktı. Yani psikoloji olarak dönemiyor. Bir anlamda ona da hatırlatmış oldum bu gerçeği.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder