İSLAM, CEMAAT VE SORUMLULUK

Akılcılığın ifrat boyutu, insanı bireyselciliğe iter. Bireyselciliğe mahkum olan ise bir zaman sonra yalnızlığın depresifliğine düçar olur. İnsanın yalnız kalması ne kadar doğal ise toplumsallığa da o kadar doğal. Yeter ki ifrat ve tefrit derecelerine varmasın.

 Cemaati ise en meşhur tarif ile akıllı birliktelik olarak bilinir. Yani bireyi toplum oluşturmaz, birey toplumu oluşturur. Hayatın gerçekliğinde toplum olmak da bir ihtiyaçtır zira. İslami anlamda ise aynı akideyi taşıyan insanların birlikteliği de İslami bir gerekliliktir. Kur’an’da bu durumun emarelerini fazlasıyla görürüz. (İki Müslüman topluluk savaştığı zaman bile aralarını bulacak bir topluluğa görev verilir).

Davet Sorumluluğumuz Ve Muhatabların Psikolojisi

Davet ve tebliğde psikolojik zemin çok önemli.

Öyle ki, davet edilen kişi aynı daveti yapan ilk muhatabı dinlemezken, seviyesine, yaşına ve sair durumlarına bakarak başka bir davetçinin davetini kabul edebiliyor.

Örneğin; bir öğrencinin müdürü hakikate davet ettiğini düşünün, aynı hakikati müdürün müdüre yaptığını düşünün. Buna benzer.

"Bane Ne, Nemelazım" Mı Diyorsun, Bekle O Zaman!

     

Sosyoloji de böyle bir kural var mı bilmiyorum ama ben olabileceğini düşünüyorum. Tespit ettiğim kural
şu:

Toplumsal yaşamın, beraberinde getirdiği bir gerçeklik var: "İki kişinin birbiriyle olumlu ya da olumsuz etkileşiminden, bu etkileşime müdahil olmayan üçüncü kişi öyle veya böyle etkilenir."