Adıyamanlı Çocuk ve Sokaklar - Şiir

Çocukluk yıllarımın geçtiği sokaklar 

Sizi ne kadar da özlemişim 

Sizi ne kadar da özlettiler....

Soğuk havalarda oynardık, üzerinizde

Çamurluydunuz ve ayakkabılarımızın içi hep su dolardı... yorulurduk...

Eve geldiğimde annecağızım sobayı yakmış olurdu..

İliklerimize kadar ısınırdık sobalı odada 

Doyamazdık ama, sokaklarda oynamaya 

Ve pencereden yine çamurlu sokaklara bakardık 

Güneş yeniden çıkınca biz de tekrar çıkacaktık sokaklara....

Yer yer çukurlar vardı üzerinizde ve içi su dolu

İlerden gelen arabaya gözümüzü dikerdik 

İçi su dolu çukurlara girip suyu sıçratacaklar mı diye...

Aynen beklediğimiz gibi olurdu..

Neler yaşamadık ki sokaklarda?...

Üstümüz kirleniyordu ama yüreğimiz temizdi. 

Bugünleri hiç sormayın  ey sokaklar...

Bugün elbiselerimiz temiz belki ama ya yüreklerimiz?

Yıpranan yüreklerimiz...

Bugünü sormayın ey sokaklar, sormayın...

Bugün ayakkabılarımızın içi su dolmuyor belki, ama yüreklerimiz cahiller tarafından kahır doluyor.

Gafiller acıtıyor kalbimizi.

Dost dediklerimiz yüreklerimizi yakıyor 

İnsan dediklerimiz beşerce vahşileşiyor..

Toprak artık yok hep beton var..

Yollarda çukur yok, yok ama..

Artık evden sokaklara bakan çocuklar da yok.

Dedim ya başta 

Özlettirdiler sizi

Yetişkin çağımız yenik düştü

Çocukluk yıllarımızın çukurlu sokakları galip geldi...

16.02.2018 -

Mustafa Tosun