"Ey Nebi!
Elbet biz seni bir şahit, bir müjdeci ve bir uyarıcı olarak gönderdik. Yine O'nun izniyle Allah'a çağıran bir davetçi ve etrafını aydınlatan bir kandil olarak...."
(Ahzab 45 46)
*
Bu ayet çok önemli. Biz toplumumuzda hakkıyla şahid, müjdeci, uyarıcı ve en önemlisi hakkıyla toplumu aydınlatan kandil olabiliyor muyuz?
Kötülüğe giden birine "Bu yaptığın Allah katında kötüdür, yanlıştır, günahtır, Allah için uyarıyorum seni. Allah'ın hem bu dünyada hem de ahirette azabı var. Buna karşı uyarıyorum seni kardeşim",
İyilik yapana ise "Müjdeler olsun sana, Allah bu yaptığından dolayı hesap etmediğin yerden seni lütuflandıracak, sana rahmet ve esenlik verecek kardeşim" demeliyiz kanaatindeyim.
İyilik ve kötülük karşısında tavrımızı net ortaya koymalıyız. Tabi usulünce...
Toplumu maddi manevi, dünyevi uhrevi her konuda aydınlatma görevimizi ihmal etmemeliyiz. "Bana ne, nemelazım" diyemeyiz. Elbette en başta kendi nefsimizi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder