Birincisi, namaz kılmadığı halde ahlaklı diyoruz. Allah'ın hakkını takdir etmemek ahlaklılık mı mesela? Tamam kulların hakkına riayet ediyor diyelim, peki ya Allah'ın hakkı? Onun verdiği nimetlerin üzerinde içinde yaşadığı halde hayatında O'na bir gram bile yer vermeyen gerçekten ahlaklı biri mi? Yani fıtratına sadık kalmış biri mi? Bize karşı iyi davranıyor diye Allah'ın hakkını yerine getirmiş getirmemiş bizi ilgilendirmez mi diyelim? Zaten bizim farkımız bu iman ediyorsak şayet, biz materyalistçe düşünemeyiz. Bahsettiğim durum tamamen somut bir durum. Yani kendine ait olmayan bir yeryüzü ve içi dolu nimetler içinde yaşıyor ve "bunları kim bana verdi, bunlar nerden geldi" diye sormuyor ve arayışa da girmiyor. Üstüne de inkar ediyor, yok sayıyor. Neymiş ahlaklı imiş. Nankör insan ahlaklı olur mu hiç?
İşte Salat/Namaz bu büyüklüğün farkında olmanın bir göstergesidir.
İkincisi,
salat ettiği halde ikiyüzlü olanların zaten farkında Rabbimiz. "Biliyorum onları" diyor. Onlar öyledir diye salatın değeri bir gram azalmaz. "Onlar kendilerini kandıranlardır" diyor vahiy. Ama işin tuhaf tarafı kendilerini kandıranlara bakarak kanmak gibi derekelere düşülüyor. Bu mu akıllı davranış?
Aynı şeyler oruç ve tesettür için de geçerli. O'nun Rablığını tasdik etmenin bir gereği bu emirler ve aynı zamanda insani yaşamımızı düzenleyen rahmet hamleleridir.
Üçüncüsü,
Peki Allah'ı tanımadığı halde iyilik göstergeleri olanlar nasıl bunu yapıyor? O da Allahın bir nimeti. Fıtratlarına yerleştirilen iyilik tohumları. Bu tohumların dış ve iç etkenlerce çürütülmemiş olması kişiye iyilik yapma özelliği veriyor. Fıtrattan kopmak çok kolay değil normalde. Ama yine de bozulabilir tabi. Böyle kişiler kendilerine verilen maddi ve manevi nimetlerin farkında değiller. "Vicdan ve ahlaki özelliklerinden dolayı Tanrıya ihtiyaçları olmadıklarını sanıyorlar. İşin bu kısmı da bir kötülüktür aslında. Fıtratın bu kısmı darbe yemiş diyebiliriz. Bu halleri ile tümden iyi ve ahlaklı sayamayız bunları. Dedim ya biz ahlakı sadece bize ve topluma karşı yapılan iyi davranışlar olarak algılama hatası içindeyiz. Peki ya Allah'a/yaratıcıya karşı tavrı ve davranışını neden umursamıyoruz? Tamam materyalist umursamaz da biz mü'minler neden gündeme almıyoruz?
Kısacası bana göre ateistler hakiki anlamda ahlaklı değiller diğer ifade ile nankörler. Deistler de böyle.. Kulluk vizyonuna girmeyenler nankördür. Vesselam.
