Bir hocanın hak mücadelesine eyvallah.. Ama bugün bir dersini izledim. Aynen şunu dedi: "Ehli sünnette akıl öncelikli değil"... Tabi öncesi sonrası var.
Gözün sevem bu mu yani?
Kuran defaatle "akletmez misiniz" der iken bu cümleyi kurmak ne kadar doğru? Evet akılcılık denen inkar temelli düşünce biçimleri de var. Bunlar var diye, akletmekten nasıl vazgeçilir?!! Nasıl?
İman dahi akılla tefekkürle başlar. Ama imanı kalb taşır. Sahabe, Peygambere iman ederken, ondaki eminliği, güveni, dürüstlüğü, söyledikleri tutarlı şeyleri düşündü ölçtü biçti. Öyle kabul ettiler.
Hatta Kuran bir müşriği tasvir ederken, "kahrolası nasıl ölçtü biçti" der...
Akıl aklettiği kadar akleder ve imanı kalbin kucağına bırakır ama asla sorgulamadan da vazgeçmez... Tabi hidayet meselesi yine apayrı bir mesele Yüce Rabbimiz kalbe ve niyetlere bakar. Hidayete layık görecek O'dur. Akletmek ilk adımdır ve vazgeçilmez olandır. Düşünmek ve sorgulamak dindarlığın özellikleridir. Elbette aklın ucuna gelip de ilerleyemediği konularda iman eder, güvenir, teslim olur. Ukalalık yapmaz. Bununla beraber akıl Allahın ayetleri üzerinde düşünmeye devam eder ve hem din adamlarına karşı, beşere karşı, hem azgın zalimlere karşı sürekli aktif halde olması gerekir.
//
