Küçüklükte çocuğunuzun #benliğine saygı duyup ona değer vermezseniz o da ileride sürekli savunma pozisyonuna girip #hatalı olsa bile kendine toz kondurmamaya çalışır. Çünkü daha önce çok ezilmiştir ve değer görmemiştir. İlgi görmemiştir. Büyüdüğü zaman hatalı olsa yine benliğine sahip çıkmaya çalışır. Artık dışlanmaktan bıkmıştır. Oysa küçükken yeri geldiğinde uyarı ve ikaz; yeri geldiğinde ödül ve takdir olsaydı, çocuk büyüdüğü zaman başarısızlığını hazmedip kendine çeki düzen verecekti.
Diyanetten şöyle bir açıklama gelseydi haklı olabilirdiniz: "değerli halkımız bu iş doktorların yapacağı bir iş değil, biz dua ile halledeceğiz, doktorlara, bilime gerek yok...." Böyle bir cümle de yok.. O halde el insaf..
Ha eğer siz duanın İslamdaki yerini inkar ediyorsaniz o ayrı...
Ayrıca mesela sizce biz ne için ve ne zaman Allaha dua edelim. Yani dua hiç olmasın mı?