İki hocadan aldığım (öğrendiğim değil) bana göre çok önemli iki ders size aktarmak istiyorum.
Bir hocadan şu dersi aldım:
Bilgiye yeteri kadar vakıf olmadan, bilgiyi çapraz analizlere tabi tutmadan, kendi fikrinin de hatalı olabileceği ihtimalini ifade etmeden fikir beyan etmenin insanı ne kadar da basit duruma düşürdüğünü gördüm.
Hele bir de bu halde iken medyatik olmanın fecaati ürküttü beni. Yani bu hoca sayesinde, ekranlarda öyle dümdüz konuşmanın insanı çok zor durumlara soktuğunu farkettim.
Gerçi bu dersi ben aldım, hoca vermedi. Zira o bu yönünün farkında bile değil muhtemelen..
Bir diğer hocadan aldığım ders ise,
ne kadar bilgi, bilinç, çapraz analiz yeteneği olursa olsun, cahillerle mücadele ederken onların yöntemi/uslubu ile mücadele etmenin seviyeyi nasıl da düşürdüğünü gördüm.
Yani hocasın ama onlar gibi davranıyorsun. Öfkeni kabartıyorlar, öfken ilmine galip geliyor, ağzından ilmi sözler değil öfke ateşi her daim çıkıyor. Böylece cahillerin seviyesine düşüyorsun. İlim berhava oluyor, cedel, hınç galip geliyor.
Cahillerin seviyesine inmenin acziyet durumu: saydığım o yetenekler ne kadar güçlü olursa olsun, bu yeteneklerin insanın duygusallığını kontrol edemeyebileceğini anladım.
Bu nedenle "nefs tezkiyesi" müfredatının ne kadar önemli olduğu dersini aldım. Nefs tezkiyemiz olmazsa şayet cahil ne eder eder bizi tuzağına düşürür. Bu nedenle cahille mücadele ederken onun seviyesine inmemek gerektiği dersini aldım.
Çok teşekkür ediyorum bu hocalara diyeceğim ama siz nasıl anlarsınız bilmiyorum
Tabi trajik bir teşekkür.
Hocalarını takip edenlere de bir çift sözüm var:
Hocalara olan hayranlığınız onlara kötülük olarak geri dönüyor farkında mısınız? Siz onlara hayran olup onları eleştirmeden lal olmuş gibi öööylece dinleyince onların içindeki kibir tohumunu suluyorsunuz.
Peki ne yapmalı? Sevelim sayalım ama size yanlış ve tuhaf gelen şeyler söyler veya yaparlarsa uslubunca eleştirelim. Yarın yine doğru söylem ve eylem ortaya koyunca yine destekleyelim. Onlara en büyük iyilik böyle olur. Onlara insan olduklarını unutturuyorsak onlara kötülük ediyoruz demektir.
Maalesef birçok hoca takipçilerinin hayranlık tuzağına duçar oluyor ve potansiyel kibir tohumu dikenli ağaca dönüşüyor.
Bu nedenle hayran ve fanatik birçok mürid ve takipçi hocalarına, şeyhlerine hiç de iyilik etmiş olmuyorlar.
Rabbim muhafaza eylesin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder