Dediler ki: “Sana hep aşağılık kimseler (erzel) uymuş iken, biz hiç sana inanır mıyız?”
Nûh, şöyle dedi: “Onların yaptıklarına dair benim ne bilgim olabilir?”
“Onların hesaplarını görmek ancak Rabbime aittir. Bir anlayabilseniz!”
“Ben inananları kovacak değilim.” /Şuara:111-114
Nuh peygamberin kavminden olan sözde ileri gelenlerinin ifadelerine bakar mısınız? İman etmelerini engelleyen şeylerden biri de toplumun aşağı tabakasında olanların Nuh'a iman etmesiymiş. Yani onlarla bir olmamak için bile olsa iman etmeyecekler. Yahu zaten böyle bir şartla edilecek olan iman, iman sayılır mı ki?
Bu ifadelerden şunu da rahatlıkla anlıyoruz ki, imandan evvel insani erdemlere sahip olmak gerek, örneğin kendi acziyetinin farkında olmak, mütevazi olmak, zenginliğin gerçek erdem olmadığını farketmek vs.
Nuh peygamberin cevabı da ilginç, onların niyet sorgulamasın yapmadan direk Allah'a havale ediyor. "Onların durumunu hakkında kesin bilgim yok, Rabbime aittir hesapları ama iman ettim dedikten sonra ben onları niyet okuması yaparak kovamam yanımdan, hele hele sizi memnun etmek için asla yapamam" mana itibariyle böyle anlayabiliriz.
İman değerine ulaşmak için evvela insan olmanın temel erdemlerine ulaşmak gerektiğini söylersek yanlış olmaz galiba. Hele hele zenginlik gibi statülerin insanı şımarık ve görgüsüz yapmasına da izin vermemek lazım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder